Een zachte, warme hand op mijn schouder, een tinteling als reactie door mijn lijf, gevolgd door een vol glas, gevolgd door een naam. Ik kijk verbaasd op en kijk in groene ogen. Groene ogen liggend in een fraai gevormde schedel, omhuld met een lichte huid, sproeten, wimpers en haar dat bij Ierland hoort. Dearbhail is de naam, die wordt herhaald. Ik noem mijn naam, de roodharige vrouw lacht. Ik vraag of zij mij Harry wil noemen.
Zij vraagt waar ik vandaan kom, wat ik schrijf, waarom ik schrijf, met wie ik in Dublin ben.
Ik vraag waar zij van vandaan komt, vertel over wat ik schrijf, waarom ik schrijf. Ik vraag haar naam, vraag of zij die wilt opschrijven, vraag of ik haar naam wel goed uitspreek. Lastig blijf ik haar naam vinden. Ik vraag Dearbhail of haar naam een betekenis heeft. Er komt een heel verhaal. Ik begrijp iets van oude verhalen, mythologische figuren, Ierse geschiedenis en dat haar naam “waar verlangen” zou betekenen.
Ik vertel, dat mijn naam “heldhaftige krijger” betekent. Er wordt gelachen, getoast en er zijn meer verhalen, meer vragen, interesse. Dearbhail bekijkt de foto’s op mijn Canon, ik bekijk haar foto’s op haar Samsung telefoon. Via de fotobeelden laten wij elkaar voorzichtig een kijkje nemen in elkanders leven. Het gesprek wordt persoonlijker. Ik haal voor ons beiden nog een Guinness. Ik volg de verstandige tip en bestel een klein glas.
Ik zet de glazen op het midden van het tafeltje, draai de afbeelding, de harp van Guinness, naar ons toe. De samenzang vangt aan, de dans begint. Nu met, en ik herken de woorden.
In good times and bad times
in sickness and health
may they know that riches are no need for wealth
Dearbhail wil afscheid nemen. Snel zegt ze. Zij vertelt, dat zij geen adressen wisselt, dat het hierbij moet blijven, dat zij in verwarring is, naar huis moet, naar een leven waaruit zij niet kan ontkomen, naar haar kinderen. Een strakke omhelzing, een zoen, een laatste slok bier, nog een zoen.
Het laatste bier blijft in haar glas net cirkels van oud schuim. Voor wie en wanneer ooit.
Enkele seconden later – één keer omkijkend – verlaat Dearbhail de volle pub waar de muziek niet meer klinkt…..