Mijn vijfde roman Vergeten als gunst, Mnemosyne, staat in de steigers. Het schrijfplan is klaar en het schrijven kent zijn richting. In die richting zijn de eerste honderdvijftig bladzijden geschreven.
Korte inhoud: David (of is het Mats) wordt mishandeld op een strand bij Rome gevonden. Hij heeft zodanig hoofdletsel dat zijn geheugen rake klappen heeft gehad: hij is zijn geheugen en herinneringen kwijt. Zelfs zijn naam David is onzeker. De eerste herinneringen zijn jeugdherinneringen. Samen met Francesca, de verpleegkundige die David verzorgt, start een zoektocht naar zijn identiteit, naar zijn verleden en wat voor mens hij eigenlijk is. Uiteindelijk vraagt David zich af of hij zijn verleden wel wil kennen of dat hij liever met een nieuwe identiteit en nieuwe herinneringen een herstart in zijn leven wil maken..
De planning voor de uitgave van de eerste druk is najaar 2023).
Disclaimer: Zoals in de disclaimer van het boek wordt beschreven, is de nieuwe roman op feiten gebaseerd. Deze feiten zijn een inspiratiebron voor een fictief verhaal. Mnemosyne is een vorm van literatuur, fictie, dus vooral verzonnen. Dit in tegenstelling tot non-fictie dat een waarheidsgetrouw beeld van de werkelijkheid geeft. Zoals ook in de disclaimer staat, berusten alle overeenkomsten tussen de beschreven ontwikkelingen en personages in mijn verhaal én de door de lezer persoonlijk beleefde gebeurtenissen of bestaande personen op louter toeval of op eigen interpretatie van de lezer.
In presentaties en literatuurlessen geef ik aan dat bij literatuur sprake is van een merkwaardige paradox: om een reëel beeld van de werkelijkheid – zoals de lezer deze beleeft – te krijgen, is literatuur veel geschikter dan non-fictie.
Om eeuwige misverstanden en een eventuele discussies te voorkomen citeer ik nog twee fragmenten uit mijn roman Maureen (2020):
“Ook haal ik hierna jouw citaat van die andere Nederlandse schrijver aan, die zegt dat de waarheid niet ligt in werkelijk gebeurde feiten en gebeurtenissen, maar in de weergave, het verhaal, het lied, het toneelstuk, de film, het schilderij en hoe het wordt verteld, vertolkt en zichtbaar wordt gemaakt.” (blz 304)
“Ik eindig mijn presentatie met de eeuwenoude quote van Philip Sidneys uit Defence of Poesie. Literatuur pretendeert niet de waarheid te spreken en zij kan zij dus ook per definitie niet liegen.” (blz. 305)
Voor intimi: Privéverzameling brieven en e-mails (alleen toegankelijk met wachtwoord).