Terwijl mijn gedachten weer naar mijn verleden afdwalen, denk ik aan de zoekopdracht van Koen en probeer weer beelden van hem te krijgen. Dat lukt me gemakkelijk, ik kom tot een helder beeld.
In mijn lijf bespeur ik onrust, een vervelend gevoel, een knagend gevoel dat mijn denken beïnvloedt en waar ik geen grip op krijg, ik voel een onzekerheid knagen. Ik merk dat mijn tranen vloeien, maar weet niet waardoor. Elke traan kan een van de vele pijnmomenten uit mijn leven symboliseren en plaatsen. Ik wil mijn gedachten en onbewuste gevoelens geen kans geven, ik wil grip hebben, ik wil mijn gedachten verzetten en ga mij verdiepen in het tijdschrift naast mijn bord.
Na een tijdje lees ik een fragment, een quote, die ik diverse keren herlees, soms hardop, zo vaak dat het een mantra dreigt te worden. Ik besluit het nog één keer hardop te lezen en het fragment hierna in mijn notitieschrift op te schrijven: “Ik beschouw degene die zijn verlangens overwint als dapperder dan degene die zijn vijanden verovert, want de moeilijkste overwinning is een overwinning op zichzelf.”
Tijdens het overschrijven maken mijn tranen vlekken en ik probeer te ontdekken wat er met mij gebeurt. Ik vraag me of ik mezelf wel goed ken, of ik veel over mezelf weet, ook al vind ik me een tamelijk spiritueel en religieus soort. Ik vraag me af of ik weiger om in mezelf te graven uit angst voor wat ik tegenkom en kan vinden. Heb ik nog verlangens en zou ik mijn verlangens kunnen weerstaan?
Terugkijken is belangrijk, zeker wanneer ik straks een aantal foto’s van jou mag maken, zeker wanneer jij straks foto’s van mij wil maken. Koen, zorg ervoor dat jij mooie foto’s van me maakt, waardoor een herinnering aan mij gewaarborgd wordt en niet met alleen een foto ‘en profil’, zoals de Egyptenaren afbeeldingen schilderden.”
